دوباره یادم‌رفت که باید کر بشم واسه شنیدن حرفا کور بشم مقابل دیدن چهره اسفناک و وهم انگیزشون

دوباره یادم رفت و دوباره همان داستان تکرار شد ،و تو این مسئله من بیشتر از همه اذیت میشم 

نازنین کر شو کور شو در مقابل حرف‌های بقیه 

وقتی اون وسطا تقلا میکردم یکی حرفامو باور کنه و یک قضاوت برابر بشه از دردام  و حرفام و جرم های که بهش مرتکب میشم نازنین هرگز هیشکی واسه من اونجا نبوده هیچ عدالتی هیچ شنونده ای 

وقتی کسی که خیلی دوسش داری زمینت میزنه انتظار داری حداقلش آدم های دیگه ای باشن که بهت بگن اره میفهممت آروم باش و تحمل کن و اما وقتی اونم نداری یعنی هیشکی نیست و تو تنهایی

تنهایی 

این واژه برای من مفهموم خیلی زیادی داره و هیشکی هیچی لرش نمی‌فهمه 

امروز دوباره فهمیدم که تو نمیتونی برای مردم توضیح بدی خیلی چیزا رو مثلا چرا تنهایی؟چرا ناراحتی؟چرا ازش درد میکشی و خیلی چرا های دیگه 

حتی نمیتونم از عزیزترین هام این انتظار داشته باشم 

قضاوت کار هرکسی نیست و من میبینم که وقتی بقیه دارن زندگی منو از دور قضاوت میکنن چقد در اشتباهن وقتی حتی تیمه پر لیوان ندیدن چه برسه به نیمه خالیش اونجاست که واسه تموم قضاوت های که در مورد زندگی مردم کردم از خودم خالم بهم میخوره 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: